609. Jak karnawał to karnawał

Żeby nie było, że ja tylko w papierkach siedzę  i nosa znad kartek nie wystawiam. O nie! Czasami w przypływie nagłych emocji albo starych zaległości wyciągam z dna szuflady coś, co od dawien dawna czeka na swój czas.  Ale takie historie to już znacie. Nieraz już tak pisalam. Ale co ja poradzę, że taka jest właśnie prawda.  Tak było właśnie i tym razem. Wynalazłam długaśną czarną spódnicę, którą uwielbiałam nosić jeszcze na studiach. Czarna, długa, powłuczysta, moja ulubiona. Jednak od dawna już jej na sobie nie miałam... Znalazłam jednak dla niej nowe  zastosowanie nie chcąc się jej pozbywać tak jak starych  dobrych wspomnień.  Upolowałam gdzieś w międzyczasie srebrny szal...  Przeleżało wszystko prawie 3 lata...  Nim poskładane zostało w jedną całość.

I to co wyszło posłałam na karnawałowe wyzwanie w Turkusowym Hamaku , które wygrałam. Za wszystkie głosy serdecznie dziękuję.




Cieszę się, że spódnica notabene okazała się ciut przy duża wszak było mnie  kiedyś sporo więcej. W innym wypadku nie miałabym możliwości nawet jej ubrać i sprawdzić czy dobrze leży. A tak tu odprułam, tu przycięlam , tam zwężyłam, szkoda tylko, że nie mam gdzie w niej pójść. Lecz co się odwlecze to nie uciecze.



A poza tym to wiecie jakie są cuda w LEMONADE? Pewnie szczęścia w losowaniu i tak nie będę mieć ale co tam warto spróbować