430. Zza zazdrosek

Ostatnimi czasy spoglądałam na me mieszkanko właśnie zza a dokładniej znad zazdrosek. Znajoma poprosiła mnie o uszycie 6 szt. o wym 49 cm x 46 cm z dodatkiem niebieskiego, płaskich nie marszczonych ale z dziurami na patyki.  To ci wymagania....

Szyłam, aż się kurzyło. A mój mąż z niesmakiem tylko pytał: "kiedy to schowasz?" wskazując na deskę do prasowania. To prawa postawienie jej na środku pokoju zabierało prawie całą naszą przestrzeń życiową. 

Niby miałam jakiś tam pomysł.... gipiura, organtyna, gipiura....

Ale w międzyczasie pomysł prysł... a ja kombinowałam, kombinowałam, aż wykombinowałam. Nie mam przekonania do niemarszczonych zazdrosek, więc postanowiłam je troszkę zrobić "po swojemu".  A mając tak zwaną pełną dowolność w szyciu  po 2 dniach i ta sławetna straszna deska zniknęła w szafie, a ja przeniosłam się z ręcznym przyszywaniem chabrowych kwiatków na narożnik. Kwiatki przyszyte a zazdroskę przymierzyłam do własnego okienka.

Są już zapakowane i czekają na zawieszenie w miejscu przeznaczenia.  A ja daje sobie kilka dni oddechu i znowu wyciągam dechę, bo przede mną nowy ciekawy projekt.

A dziś jedna baba drugiej babie życzy chwili wytchnienia !!!

140. Wiosennie

      Do przedświątecznych przygotowań należała również zmiana wystroju kuchennego okna. Na całe szczęście udało mi się to uczynić kiedy jeszcze mogłam się intensywnie ruszać. 

Raz, dwa, trzy.... i uszyłam sobie firaneczkę z gniecionego woalu wykończoną zielono-oliwkową lamówką

I oczywiście do kompletu dorobiłam materiałowo szydełkowe zazdroski, łącząc gęste pasma woalu i koronkowe oczka z zielono-oliwkową lamówką.

Wykorzystując kompilację znalezionego w gazecie schematu z podstawowym siateczkowym wzorem. 

Z takim oknem od razu widniej i słoneczniej. W dodatku zakochałam się ostatnio w kulach bukszpanowych i udało mi się kilka nabyć. Chciałabym zasadzić jeszcze jakąś fajna trawę w naszej zielonej żabce . 

Widać, że wiosna w pełni a teraz czekamy tylko na cieplejsze dni....

89. Zazdroski

      Jak się człowiek spręży to i ze wszystkim zdąży. Uparłam się by mieć do kompletu kuchennego zazdroski i mi się udało.
 - biały kreszowany woal
- srebrno-biała gipiura
- biały kordonek
- srebrna nić
- szydełko 0,6mm
Dorwałam jakiś stary schemat i wzięłam z niego element.

 2 dni dłubania.

Ukrochmalenie, naciągnięcie i zawieszenie.....

Ilekroć wchodzę do kuchni to się do siebie uśmiecham. Ach świąteczny klimat po mału nas obejmuje. I jak zawsze to, co mogłoby się wydawać nie możliwe stało się możliwe.

  A moje motto nie tylko na dziś brzmi:

Jeśli choć jedną dobrą myśl wniosłeś do czyjegoś umysłu, 

jedno dobre uczucie zaszczepileś w czyjeś serce,

jedną godziną szczęścia rozpromieniłeś smutne szare życie,

spełniłeś zadanie anioła na ziemi.

86. Kuchenne okno

    Jak ten czas szybko leci...  Już mamy grudzień, w dodatku pod śniegiem.... Tyle planów, a ciężko ze wszystkim się zebrać. Jednak musiałam się  w końcu zmobilizować, bo święta mnie najdą,  a ja przecież ze wszystkim co umyśliłam daleko w lesie. 

    Zaczęłam od wyciągnięcia  z szuflady głęboko schowanego białego kreszowanego materiału woalowego, który zakupiłam kiedyś na  firankę do kuchni. Nabrał on w końcu mocy prawnej leżąc prawie dwa lata i czekając na moje zlitowanie. Bez żalu  wzięłam się więc za jego cięcie. W stosie plików na komputerze odkopałam wyszperany projekt i przerobiłam go na własne potrzeby. W pudle przydasi odgrzebałam zwitek pięknej srebrno-białej koronki i modliłam się, żeby nic nie zepsuć. Igła, nitka, rączek para....

      Oczywiście kiedy myślałam już że tryiumfalnie zmierzam ku końcowi, obszywszy całość koronką , zaczęłam składać 2 części do kupy i .... kolana mi się ugięły. Na większej części przyszyłam koronkę nie po tej stronie materiału, co trzeba. Z wielką niechęcią wzięłam się za odpruwanie przyszytej podwójnym  ściegiem prawie 3 m koronkowej taśmy. A środek nocy mijał.....  No ale nie ma co narzekać efekt końcowy mnie się podoba.

 A teraz jeszcze tylko zazdroski do kompletu by się przydały...

                                

   Udało mi sie uchwycić niedzielne promyki słońca po

pochmurnym tygodniu.

   I to by było na tyle, bo od dziś znowu słońca niet!

Aaaa i zapomiałam się Wam pochwalić, że moja choineczka znalazła się w grupie TOP3 w Twórczym Pokoju. Ależ to była dla mnie miła niespodzianka.