465. Ręce naszej MAMY

Zmęczony burz szaleństwem, jak statek pijany,

Już niczego nie pragnę, jeno wielkiej ciszy

I kogoś kto zrozumie mój żal nienazwany,

Kogoś, kto mą bezsłowną tęsknotę usłyszy; 

Kogoś, kto jasną duszą życie mi przepoi,

Iżbym w spokoju bożym wypoczął po męce,

Kogoś, kto rozszalałe serce uspokoi,

Kładąc na moje oczy miłosierne ręce.

Idę po szczęście swoje. Po ciszę. Do kogo ?

Którędy ? Ach, jak ślepiec ! Zwyczajnie - przed siebie.

I wiem, że zawsze trafię, którą pójdę drogą,

Bo wszystkie drogi moje prowadzą do Ciebie. 

Stempelek jest od Mrude

mapka z Retrosketches

a kolorystyka według Silessian 
dodatkowo pasuje na wyzwanie w Craft-Szafie 
oraz Scrap&me